Mazara: ο καθεδρικός ναός και η προκυμαία
Η Mazaro εκβολές του ποταμού είναι ένα θαυμάσιο φυσικό καταφύγιο που χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Ο πρώτος για να το εκμεταλλευτεί ήταν οι Φοίνικες, οι οποίοι έκαναν ένα σημείο αναφοράς για το θαλάσσιο εμπόριο στη Μεσόγειο.
Γύρω από το 600 ένα. Γ. supervened τους Έλληνες του Selinunte, που μετέτρεψε το λιμάνι σε πλήρη “Εμπορικό κέντρο ” ταξιδεύουν για επαγγελματικούς υπάρχει επίσης η στρατιωτική στόλο της τους πόλεων-κρατών, και όταν 409 a.C. Η Καρχηδόνιοι αποφάσισε να επιτεθεί Σελινούντα καταστροφή, Mazara έγινε προγεφύρωμα με την Αφρική.
Σύμφωνα με τους Ρωμαίους, το λιμάνι συνεχίζει τις λειτουργίες του, Αυτοκράτορας Αντόνιο Pio (πρώτο αιώνα μ.Χ.) αναφέρει τον μεταξύ των κορυφαίων λιμάνια της Αφρικής θάλασσα. Σε 1930 τη διενέργεια ανασκαφών στο στόμιο του λιμανιού, ανακαλύφθηκαν δύο αποβάθρες που βυθίζονται πιστεύεται ότι χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή δικαίωμα.
Το λιμάνι γνώρισε μια περίοδο ιδιαίτερη λαμπρότητα με την άφιξη των Αράβων στο 827 που προσγειώθηκε στο Mazara, τοποθετώντας την πόλη στην κορυφή ενός από τους τρεις διοικητικές περιφέρειες στις οποίες διαιρείται Σικελία.
Μετά από τους μουσουλμάνους, Mazara παρέμεινε το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού μεταξύ βιβλίων και πιλοτική όλη την ώρα μιλάμε για το. Πίνακας της Πίζας 1150, στην τρίτη θέση μετά Παλέρμου και Μεσσήνης, είναι εισηγμένη στο λιμάνι της Mazara.
Στα μεσαιωνικά Pisan εμπόρους φιλοξενείται Mazara, Γενουατών, Ενετών και Καταλανών, που διατίθενται στο εμπόριο με την Αφρική και την Ισπανία εξαγωγής βαμβακιού, και την εισαγωγή σιτηρών από δέρμα και μπαχαρικών, μετάξια και υφάσματα. από 1400 το λιμάνι υποβλήθηκε σε μια περίοδο παρακμής, έχει προέλθει από τις αρχές του 1800, χρόνια, όταν ανέπτυξε το πρώτο εμπόριο δια θαλάσσης vinari.
Στη συνέχεια, σταδιακά άρχισε να αναπτύσσει το αλιευτικό στόλο, Σήμερα είναι η πρώτη στην Ιταλία, με πάνω από 4330 ενότητα μεταξύ μεγάλων και μικρών.
Μέχρι και 1920 η περίπτωση των μικρών ιστιοφόρα καΐκια, τότε σταδιακά πέρασε στον κινητήρα μέχρι τη σύγχρονη σιδήρου σκάφη ανοικτής θαλάσσης που σήμερα πηγαίνουν για να απλώνουν τα δίχτυα τους Financo σε μακρινές θάλασσες της Δυτικής Αφρικής.
Σήμερα το λιμάνι, σημαντικό από τον αλιευτικό στόλο, σπίτι στην εμπορική κίνηση, σε άνοδο και απογειώθηκε για μια τελική αναμένει περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού με βάση τις επιχειρήσεις στη διάκριση του είναι το πιο κοντινό ιταλικό σημείο αφετηρίας στην αφρικανική ήπειρο.
ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ναών: ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ Cusa
Η απομάκρυνση από Selinunte με μνήμες ακόμη έντονη από ναούς μεγαλοπρεπείς, Απλά περπατήστε ένα μήκος του δρόμου για να Castelvetrano να δουν και να καταλάβουν πώς χτίστηκαν.
Κοντά Campobello di Mazara, Το Σπήλαιο των Cusa, το πιο φυσικό υποδηλώνουν εργοστάσιο οικοδομικών υλικών της αρχαίας ελληνικής, είναι θεαματικά απομακρυσμένες. Σε μια περιοχή με πιο άνιση, πικρή και πράσινο, συναντάμε ξαφνικά μέσα σε ένα κυλινδρικό τύμπανο της στήλης ήδη κομμένα και έτοιμα για να μεταφερθούν στο ναό.
Φαίνεται να εκτόξευσε και πάλι στην μοιραία στιγμή, όταν το έργο της προετοιμασίας και μεταφοράς των τυμπάνων διακόπηκε απότομα από την Selinuntini, ίσως για την άφιξη των Καρχηδονίων στρατεύματα ότι θα καταστρέψει την πόλη.
Αναδύεται από το έδαφος ασβεστόλιθο επίπαγος; πάνω στο βράχο είναι σαφώς ορατά σε βαθιές περικοπές; απόσταση μεταξύ τους, άλλες στήλες ήταν γιγάντια βαρέλια στα διάφορα στάδια της επεξεργασίας, χαρακτικά από τον πρώτο γύρο τελείωσε με τύμπανα, που περίμεναν μάταια μόνο να αποσπώνται από το κάτω μέρος του πάγκου για να γίνει ναούς ασβεστόλιθο.
Ο Σάτυρος
Ο Σάτυρος γεννήθηκε ανάμεσα στα τέλη της άνοιξης του 1997 και το 4 Μάρτιος 1998.
Το άγαλμα βρέθηκε μέσα σε δύο ημέρες. Πρώτον, το αριστερό πόδι, την άνοιξη του 1997; ακολούθησε σχεδόν ένα χρόνο μετά από το νεκρό σώμα του το άλλο πόδι και χέρι. Η είδηση πέρασε μόλις πάνω από τα στενά όρια της επιστημονικής, αμέσως γίνονται το αντικείμενο της προσοχής σε μεγάλες εθνικές εφημερίδες και εκ προθέσεως. Στο κεφάλι του Σατύρου, έσπευσαν ακόμη και τα υψηλότερα αξιώματα του κράτους και της Περιφέρειας στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αρχοντιά του “χαρακτήρας” και η ανακάλυψή του δεν θα μπορούσε να αξίζει λιγότερο κατανόηση και πήγαμε με το πέρασμα του χρόνου.
Για το Σάτυρος επιλέχθηκε αμέσως “το νοσοκομείο” Καλύτερα της Ιταλίας, προκειμένου να απαλύνει τον πόνο του χρόνου και τη θάλασσα που είχε πληγεί σε μεγάλο βαθμό τη φύση και την υφή. Ο προσγειώθηκε στην πρωτεύουσα και ανατέθηκε στην αγάπη φροντίδα της άριστους τεχνικούς της Κεντρικής Ινστιτούτο Αποκατάστασης, το οποίο, με τη σειρά, ανατεθεί σε άλλους, ειδικούς να ενσωματώνουν τη γνώση τους με εκείνες που προκύπτουν από άλλους τύπους εξειδικευμένων ερευνών. Προς το παρόν είναι πιθανό να υποθέσουμε ότι το άγαλμα ήταν μέρος του φορτίου του πλοίο ναυάγησε ανάμεσα στη Σικελία και το ακρωτήριο Μπον, μια περίοδος της μέγιστης διάχυσης στην αρχαία εμπόριο αρχαιοτήτων. Μόλις ένα τέτοιο αντικείμενο θα μπορούσε να ανήκει σε μια βάρκα που μετέφερε το χάλκινο θραύσματα να υποστεί νέα τήξη. Έλαβε θεραπεία, ως εκ τούτου, σε άλλα περιουσιακά στοιχεία ή λεηλατήθηκαν σε συνάρτηση με μια ακμάζουσα εμπόριο έργων τέχνης για τις ακμάζουσες αγορές της Ρωμαϊκής Σικελία ή τη Χερσόνησο.
Εκείνη την εποχή ανακτήθηκε γινόταν λόγος για ένα ποσό του Αιόλου, από dell'impetuoso κίνηση και μυτερά αυτιά που γνωρίζουμε στην προσωποποίηση των Ανέμων. Η ιδιότητα του “Σάτιρα στην estasi” προέκυψε από τη σύγκριση με τα αμέτρητα απομιμήσεων αντικών πολύτιμους λίθους και ανάγλυφα που συμπληρώνουν τη χειρονομία και χαρακτηριστικά. Από τότε αρχαία αθηναϊκή κεραμική παρουσιάζει τις Βάκχες που ασχολούνται με κυκλικό χορό, Παρόμοια στοιχεία είναι χαραγμένα γύρω από το 400 ενός κρατήρα του χαλκού φύλλο, όπου οι γυναίκες τινάξει τα μαλλιά τους ζωντανή.
CASTELLAMMARE